&lotte werkt samen met culturele instellingen en bedrijven die op zoek zijn naar creatieve ruimtes die impact maken en daarmee tegelijkertijd bijdragen aan het vergroten van hun bereik. Ik zoek naar manieren om mensen te raken en verrassen. Daarvoor maak ik in mijn ruimtelijke ontwerpen gebruik van ‘storytelling’. Met storytelling vertel ik een verhaal om betrokkenheid te creëren, waardoor we samen een doel bereiken. Misschien hangen er nu denkbeeldige vraagtekens boven je hoofd… in dat geval neem ik je graag mee in mijn visie op storytelling. En wie weet denk je: dit weet ik al lang! Ook dan hoop ik je nog iets nieuws te kunnen vertellen ;)!

​

Eind vorige maand mocht ik spreken voor de ambassadeurs van Vepa op een inspiratie dag over circulair projectmanagement bij Nationale-Nederlanden (NN). In het vernieuwde interieur van de kantoren van NN was ik, in opdracht van Gielissen, verantwoordelijk voor de communicatieve laag over de duurzame materialen en oplossingen die zijn gebruikt en toegepast. (Als je een opfrisser nodig hebt, bekijk dan deze projecten: Nationale-Nederlanden Werkplek en Nationale-Nederlanden Museumwand). Ik werd gevraagd om in een presentatie uit te leggen hoe je een goed verhaal vertelt.

 

Storytelling is een populair woord, maar wat betekent het nou eigenlijk? Vertaald naar het Nederlands is het verhaal vertellen. Dat kan met geschreven tekst, audio, mondeling, of met visuele aspecten zoals kleur en materiaal. Het visueel maken van een verhaal in een ruimte vind ik van essentieel belang voor het vertellen van een goed verhaal. De bezoeker moet in één oogopslag volledig kunnen inschatten waar het over gaat én getriggerd worden om steeds meer te ontdekken.

 

Ik benader het begrip dan ook graag vanuit het ontwikkelen van tentoonstellingen. De informatie in een tentoonstelling wordt in verschillende lagen aangeboden. Als bezoeker kan je steeds verder inzoomen op informatie via een A-, B- of C-tekst. De eerste indruk van iedere bezoeker is gebaseerd op wat hij of zij ziet en voelt bij binnenkomst: sfeer, kleur, licht, geluid, vorm etc. Dan kijkt men naar de titel en/of toelichtende informatie over het onderwerp (de A-tekst). Daarna zijn de verschillende thema’s van een tentoonstelling te onderscheiden door een kleinere, maar nog steeds algemene thematekst (de B-tekst). En als laatste zijn er dan de tekstbordjes bij objecten of andere kleine tekstuele verwijzingen (de C-tekst). De bezoeker kiest welke informatie hij of zij nodig vindt, sommigen lezen alleen de A-tekst, anderen lezen alles wat er te lezen valt.

 

Deze manier van het opsplitsen van een verhaal gebruik ik ook graag in mijn ontwerpen. Zo kan de gebruiker steeds verder inzoomen, of juist aan de oppervlakte blijven. Eén ding is zeker: er is altijd meer te ontdekken! Bij NN is het duurzame verhaal ook via gelaagde storytelling toegevoegd. Dit omdat de medewerkers na lang thuiswerken terugkwamen in een werkomgeving die totaal veranderd was. Door de toevoeging van communicatie wilde ik hen meenemen in het proces en de context van alle aanpassingen. Hieronder zie je een aantal voorbeelden van hoe dat eruitziet.