Wat is duurzaam nu eigenlijk? In mijn ogen betekent het op een andere manier naar de wereld kijken, omdenken. Hoe kan iets op een andere manier worden toegepast en daarbij ook nog waarde toevoegen. Ik geloof dat we de wereld beter kunnen en moeten maken, waarbij we het woord ‘comfortabel’ niet vergeten. En soms, zo af en toe, dat we accepteren dat ‘iets mooi vinden’ goed genoeg is.

​

Voor mij, maar ook zeker voor STUDIO &lotte staat het vertellen van een verhaal altijd centraal. Al ga ik graag de uitdaging aan hoe dit op een zo duurzaam mogelijke manier kan. Ik geloof dat duurzaamheid toepassen niet ten koste moet gaan van andere ambities, wensen en eisen. Duurzaam produceren klinkt erg voordelig maar moet ook efficiënt blijven kijkend naar bijvoorbeeld tijd en financiën. Hierbij vind ik het belangrijk dat er niet vroegtijdig iets wordt weggegooid. Spullen weggooien om nú iets nieuws duurzaams te willen produceren vind ik zonde, niet alleen voor de wereld maar ook voor jouw verhaal.

​

Duurzaamheid is een containerbegrip aan het worden. En als we dat dan toch doen dan stuur ik er graag op aan: duurzaamheid is het creëren van een gesloten cirkel. Een cirkel waarbij het toevoegen van nieuwe grondstoffen niet meer nodig is. Maar waar we ook de ruimte voor onszelf creëren om nieuwe vormen te ontwikkelen. Terug naar nu, we zijn namelijk nog niet zover. We zitten in een transitie fase. Een fase waarbij we keuzes maken vanuit verschillende invalshoeken om zo te leren voor de stabiele duurzame toekomst.

​

De reden waarom ik hierover schrijf is omdat ik vijf jaar geleden in aanraking kwam met een mooi initiatief: materiaalpaspoorten. Dit was de start om een database op te bouwen over de basisgegevens van materialen, zodat materialen een identiteit krijgen. Net zoals een paspoort voor mensen. In het materiaalpaspoort staat informatie die waardevol is tijdens het hergebruik.  Zo weet je hoe je een materiaal een tweede leven kunt geven en welke mogelijkheden er zijn. Destijds heb ik hierover een reizende tentoonstelling gemaakt voor BAMB2020, Buildings As Materials Banks. Deze tentoonstelling laat het principe van de materiaalpaspoorten zien en daarnaast is het ook onderdeel van Reversible Building Design principe.

​

Deze laatste term is nog redelijk onbekend binnen de filosofie duurzaamheid, maar niet minder interessant. Het doel is dat je vooraf in het proces al start met nadenken over andere optionele doeleinden van een pand. Stel je voor je ontwerpt een schoolgebouw dan zou je hierbij installatie-technisch al nadenken hoe dit gebouw als appartementencomplex kan dienen. Gaaf hé? Persoonlijk vind ik het zo leuk dat ik me nu echt realiseer dat duurzaamheid veel verder gaat dan alleen het verhaal vertellen. Het is een ambitie en verhaal helpt om deze ambitie te realiseren.

​

Ben je nieuwsgierig geworden naar de BAMB2020 tentoonstelling klik dan hier.  

​

Lotte de Jong